دروغ

همیشه پیش می آید که ما به هم دروغ بگوییم . 

دروغ پدیده ای انسانی است ، خوب نیست اما انسانی است . 

انگار همیشه با انسان بوده است . 

سالهاست تلاش میکنم به جای اینکه فکر کنم که دیگران چه دروغهایی میگویند به این فکر کنم که دیگران چرا دروغ میگویند و اینکه من در ایجاد انگیزه در آنها برای دروغ گفتن چقدر سهم دارم . 

اما یک چیز را خوب میدانم و اون اینکه اگر دیگران را هم به خاطر دروغ گفتنشان ببخشم هرگز خودم را به خاطر دروغ هایی که به خودم گفته ام نخواهم بخشید. 

چون پس از مدتی با تکرار آن دروغ حقیقت واقعی درون خودم را فراموش میکنم و آن دروغ را باور میکنم . 

کسی که حقیقت واقعی درونش را  فراموش کند دیگر دوست داشتن و دوست داشته شدن را فراموش خواهد کرد.