زندگی

زندگی کلبه دنجی ست که در نقشه خود دو سه تا پنجره رو به خیابان دارد . 

گاه با خنده عجین است و گهی با گریه . 

گاه خشک است و گهی شرشر باران دارد.

زندگی مرد بزرگیست که در بستر مرگ به شفابخشی یک معجزه ایمان دارد .

زندگی حالت بارانی چشمان تو است که در آن قوس و قزح های فراوان دارد.

زندگی آن گل سرخی ست که تو می بویی ، یک سرآغاز قشنگی ست که پایان دارد.

زندگی کن

جان من ، سخت نگیر

رونق عمر جهان ، چند صباحی گذر است.

قصه بودن ما برگی از دفتر افسانه ایه راز بقاست.

دل اگر می شکند و گل اگر می میرد و اگر باغ بخود رنگ خزان می گیرد ، همه هشدار به توست.

جان من ، سخت نگیر

زندگی کوچ همین چلچله هاست . 

به همین زیبایی