سیمین

بافتن را از یک فامیل خیلی دور یاد گرفتم که نه اسمش خاطرم است نه قیافه اش ، اما حرفش هیچوقت از یادم نمیرود اون می گفت زندگی مثل یک کلاف کاموا ست ، از دستت که در برود می شود کلاف سردر گم  و  گره می خورد و می پیچد به هم و گره گره می شود .

بعد باید صبوری کنی و گره را به وقتش با حوصله وا کنی.

زیاد که کلنجار بری ، گره بزرگتر می شود و  کورتر می شود .

یک جایی دیگر کاری نمی شود کرد و باید سر و ته کلاف را برید .

یک گره ی ظریف کوچک زد ، بعد آن گره را توی بافتنی یک جوری قایم کرد و محو کرد.

یک جوری که معلوم نشود.

یادت باشد گره های توی کلاف همان دلخوری های کوچک و بزرگند .

همان کینه های چند ساله .

باید یه جایی تمامش کرد.

سر و تهش را برید.

زندگی به بندی بند است بنام "حرمت" که اگر آن بند پاره شود کار آن زندگی تمام است...

سیمین بهبهانی 

روحش شاد و یادش گرامی