زندگی وارونه

در زندگی بعدی ، کاش می‌شد مسیر را ، وارونه طی کنم.

در آغاز ، پیکری بیجان و مرده باشم و آنگاه راه آغاز شود…

در خانه‌ای از انسانهای سالمند ،‌ زندگی را آغاز کنم و هر روز همه چیز بهتر و بهتر شود.

به خاطر بیش از حد سالم بودن ، از خانه بیرونم کنند.

بروم و حقوق بازنشستگی‌ام را جمع کنم.

و سپس ، کار کردن را آغاز کنم.

روز اول یک ساعت طلایی خواهم خرید و به مهمانی و پایکوبی خواهم رفت.

سپس چهل سال پیوسته کار خواهم کرد و هر روز ، جوان‌تر خواهم شد.

آنگاه ، برای دبیرستان ، آماده‌ام.

و سپس به دبستان می‌روم.

و آنگاه کودک میشوم و بازی می‌کنم.

هیچ مسئولیتی نخواهم داشت.

آنقدر جوان و جوان‌تر می‌شوم تا به یک نوزاد تبدیل شوم.

و آنگاه نه ماه ، در محیطی زیبا و لوکس ،‌ چیزی شبیه استخر ، غوطه ور خواهم شد.

و سپس ، با یک لحظه برانگیختگی شورانگیز ، زندگی را در اوج به پایان برسانم…