مهم بودن رو فراموش ڪنیم تا آرامش نصیب مون بشه. هرچه ڪمتر نیازمندِ تحسین دیگران باشیم ، بیشتر تحسین میشیم.

سلام و صبح روز چهارشنبه تون خوش و خرم. به فرزندانمون خوشبخت شدن رو بیاموزیم نه چگونه ثروتمند شدن رو تا ارزش چیزهایی که دارند رو بدونند نه قیمت اونارو!.

عروسکی که تو پنج سالگی خراب شدش و کلی غصه ش رو خوردیم، توی ده سالگی دیگه اصلاً برامون مهم نبود. نمره امتحانی که تو دبیرستان کم شدیم و اونقدر به خاطرش اشک ریختیم و روزگارمونو تلخ کرد توی دوران دانشگاه هیچ اهمیتی نداشت و کلاً فراموش شده بود. آدمی که تو اولین سال دانشگاه اونقدر به خاطرش غصه خوردیم و اشک ریختیم و بعد فهمیدیم ارزشش رو نداشته و دنیامون رو ویران کرده بود، توی سی سالگی تبدیل به غباری از یک خاطره دور دور دور شده که حتی ناراحتمون هم نمیکنه. چکی که برای پاس کردنش توی سی سالگی اونقدر استرس و بی خوابی کشیدیم، توی چهل سالگی یک کاغذ پاره بی ارزش و فراموش شده هستش.بنابراین یقین داشته باشیم که مشکل امروزمون، اینقدرها هم که فکر میکنیم بزرگ نیستش، این یکی هم حل میشه، میگذره و تموم میشه، غصه خوردن برای این یکی هم همون قدر احمقانه هست که در سی سالگی برای خراب شدن عروسک پنج سالگی مون غصه بخوریم!!!!!  همه مشکلات، عین همون عروسک پنج سالگی هستند.