ناطقی ناراحت !!

بچه ها سلام! یه مطلبی رو عرض کنم خدمتتون و اون اینکه واقعاً خسته شدم از این که هر کی از راه میرسه یه چیزی بهم میگه و اعصابمو میریزن به هَم! برا همین خیلی ناگهانی تصمیم گرفتم که پرونده این وبلاگ با تموم حاشیه هاش رو ببندم! و کلاً غیر فعالش کنم. اما پیش خودم فکر کردم با این مدل رفتنم ممکنه حسابی باعث ناراحتی خیلی هاتون شم. این که چی شده و چرا تصمیم به چنین حرکتی گرفتم خودش یه ماجرای مفصلی داره که متاسفانه خیلی قابل بازگو کردن نیست. همین قدر بگم که یه شوک بدی بهم وارد شد! در حد  سکته پیش رفتم! الانم اگه به جای ناگهانی ترک کردن اینجا ، اومدم و اینا رو دارم مینویسم خدا شاهده که فقط و فقط بخاطر ابراز لطف و دلتنگی بعضی از دوستای بزرگوارم و صد البته دلتنگی خودم بوده. خواهشم از همه تون اینه که اگه واقعا برای تداوم این وبلاگ علاقه مندین و نوشته هام رو پی میگیرید و میخواید که بازم بنویسم ، به هیچ وجه من الوجوه از هیچ چیزی سئوال نکنین. یعنی اشاره مستقیم به هیچ مورد نداشته  باشید. من هر چی که قابل گفتن باشه براتون می نویسم. اگر دیدید از موضوعی گذشتم یعنی معذوریت دارم از گفتنش. میدونم که هوامو دارید دمتون گرم!. نمیدونم کی بر می گردم و یا اصلاً میام یا نه!! اما فعلاً ناچارم یه مرخصی ازتون بگیرم و یه مدتی برم برا خودم و یه جورایی آرامشم را دوباره به دست بیارم! راستش اونقدر ناگهانی تصمیم به ترک اینجا گرفتم که هنوز خودم گیجم دقیقا میخوام چیکار کنم! واقعاً حوصله و اعصاب به روز کردن وبلاگ رو ندارم! دیگه همینا. چیز خاصی به ذهنم نمیرسه. پس من تا یه مدتی با اجازتون دوری میکنم از این محیط مجازی و به روزآوری نمی کنم. لطفا شما هم به دل مهربونتون این پریشون احوالی منو بهم ببخشین! فعلا این تنها راهکارهاییه که به ذهنم میرسه. واقعاً دیگه حوصله و اعصاب این رو ندارم که یه وبلاگ جدید بزنم و بعدش یه طریقه جدید در پیش بگیرم و مطالبی غیر از اون چیزی که دوس دارم توش درج بکنم!. تازه بشم پلیس شاپور! و یکی یکی همه رو رصد کنم که یه وقت سوتی از اب در نیاد. از این به بعد هم اگه اومدم چیزهایی رو می نویسم که اگر هر کسی از راه رسید و خوند هیچ نگرانی برام ایجاد نشه!