قضیه دو قورت و نیمش هم باقیه!!!

وقتی حضرت سلیمان بعد از مرگ پدرش حضرت داود به رسالت و پادشاهی رسید از خدا خواستش که همه جهان و موجودات اون و همه زمین و زمان و عناصر چهارگانه و جن و پری رو به او ببخشه و چون حکومت جهان بر حضرت سلیمان قطعی شد روزی از خداوند خواست که اجازه بده تموم جاندارا رو به صرف یه وعده غذا دعوت کنه! خداوند او رو از این کار بازداشت و فرمود رزق و روزی تموم جانداران عالم با اوست و سلیمان از عهده این کار بر نخواهد اومد پس بهتر است زحمت خودش رو زیاد نکنه ولی سلیمان بر اصرار خود افزود و استدعای وی مورد قبول واقع شد و خداوند به همه موجودات زمین فرمان داد تا فلان روز به مهمونی بنده محبوبش برن و سلیمان هم بیدرنگ به افراد خود دستور دادش تا آماده تدارک طعام برای روز موعود بشن. وی در کنار دریا جایگاه وسیعی ساخت و افراد هم انواع غذاهای گوناگون رو در هفتصد هزار دیگ پختن و چون غذاها آماده شد سلیمان بر تخت زرینی نشست. آنگاه سلیمان فرمان داد تا همه موجودات جهان برای صرف غذا حاضر شن! ساعتی نگذشت که ماهی عظیم‌الجثه از دریا سر بر آورد و گفتش خدای تعالی امروز روزی مرا به تو حواله کرده بفرمایید تا سهم منو بدهن! سلیمان گفت این غذاها آماده هست مانعی وجود ندارد و هر چه می‌خواهی بخور. ماهی با یک حمله تموم غذاها و خوراکی‌های آماده شده رو بلعید و گفت یا سلیمان سیر نشدم غذا می‌خوام. سلیمان چشماش سیاهی رفت و گفت مگر رزق روزانه تو چقدره؟ این طعامی بود که برای تمام جانداران عالم مهیا کرده بودم. ماهی عظیم‌الجثه در حالی که از گرسنگی نای دم زدن نداشت به سلیمان گفت خداوند عالم روزی مرا روزی سه بار و هر دفعه سه قورت تعیین کرده است و الان من نیم قورت خورده ‌ام و دو قورت و نیم دیگر باقی مونده که سفره تو برچیده شد. سلیمان از این سخن مبهوت شده و به خدا گفت پروردگارا توبه کردم! به درستی که روزی دهنده خلق فقط تو هستی. برا همین وقتی فردی در ازای خطای نابخشودنی که از او سر زده نه تنها اظهار شرمندگی نمیکنه بلکه توقع نوازش و محبت هم داره لذا تو اینجور موارد میگن دو قورت و نیمش هم باقیه!