بعضی ها عجیب خوبند!

بعضیا خیلی عجیبن، با یه اتفاق میان و میشینن ته ته دلمون و با هزار بهونه و تلخی و اَخم و تَخم و دلیل، دیگه از دلمون نمیرن بیرون. خوب میخندن؛ خوب گوش میکنن؛ اصلا انگار اومدن که مایه دلگرمیمون باشن. حتی اگه نباشن؛ رد پاشون روی دلمون میمونه، تا تموم عمر عشق میورزن، حتی متلکاشون به جانمون میشینه. یادشون که میوفتیم روحمون جانی دوباره میگیره. یادشون که میوفتیم بی اراده لبخند به لبانمون میشینه. بعضیا رو کم میبینیم و حتی اگه نبینیم باز باهامون هستن، بعضیا عجیب میان و عجیب تر اونکه دیگه نمیرن حتی وقتیکه از کنارمون رفته اند. میمونن؛ لبخندشون ، تصویرشون ، صداشون ، حرفاشون ، همه رو پیشمون امانت میذارن و ما میمونیم و یاد و آرزوی دیدار دوباره اونا.