من آموختم که ...

بچه ها من به این مواردی که اشاره میکنم رسیدم و برا کسب اینا تو بعضی موارد هزینه های زیادی هم دادم! اولیش اینه که به نظرم  ساده ترین راه برا شاد بودن، دست کشیدن از گلایه هستش، دومیشم خوش بینیه، یه جایی خوندم که افراد خوش بین نسبت به افراد بدبین، عمر طولانی تری دارن و اما بعدیش نفرته! لامصب نفرت مثه اسید میمونه و ظرفی که تو اون قرار داره رو از بین میبره و مورد بعدی هم اینه که بدن برا شفا دادن خودش توانایی عجیبی داره و فقط بایستی با کلمات مثبت با اون صحبت کردش و اما بعدی اینکه اگه میخوام خوشحال باشم، بایس سعی کنم دل دیگران رو شاد کنم و مورد دیگه اینکه اگه دو جمله ی خسته ام و احساس خوبی ندارم رو از زندگیم حذف کنم، خیلی از بیماریها و خستگیام برطرف می شن و دیگری اینکه وقتی مثبت فکر میکنم، شادتر هستم و افکار مهرورزانه تو سرم، بیشتر میچرخن و سرانجام اینکه با خدا همه چیز ممکن هست.

بچه ها یاد گرفتم حسرت واقعی رو اون روزی میخورم که بیبینم به اندازه سن و سالم زندگی نکردم بنابراین به این نتیجه رسیدم که اینطوری باس باشم: بی خیال غم و غصه، بی خیال نداری و بی پولی، بی خیال تنهایی و کسی رو نداشتن، اصن بی خیال همه چی! باید تا میتونم شاد باشم و زندگی رو زندگی کنم و من باید روزگار رو خسته کنم نه روزگار منو. ضمناً بایستی دروغ و دروغگو رو هم ترک کنم، مجازات آدم دروغگو این نیستش که کسی باورش نمیکنه بلکه اینه که خودش نمیتونه حرف کسی رو باور کنه. دروغ اولش مثه یه قاصدک هست که ظاهر داره و منسجمه ولی با اولین نسیم از هم متلاشی میشه. پس دروغ و دروغگو چوبِ دو سرسوخته هستن! دوست دارم مثه خیلیا باشم که با دروغ و ظاهر ادایِ خوبارو در نمیارن. اگه قرار باشه من اونی بشم که دیگران میگن، دیگه من، من نیستم که! من همینم که میبینین!! مغازه نیستم که دکور بچینم براتون!!!! من نه آرزوی کسیم و نه آویزونِ کسی! خیلیا اگه ظاهرشون به قشنگیه خیلیای دیگه نیس، پیشِ خودشون خوشحالن که باطنشون از خیلیا قشنگتره و بهتره آدم صادقانه بد باشه!!!  عزت همگی زیاد ایشالا.