مطلبی در مورد تاریخچه دوچرخه تو ایران

سلام،صبح شنبه تون به نیکی و برکت و به خیر ایشالا. امروز شنبه، 25 اردیبهشت ماه 1395 و 7 شعبان 1437 و 14 می 2016. تبریک میگم به برو بچه هاى تیم استقلال خوزستان و مردم خون گرم خوزستان، مبارکتون باشه این قهرمانی و همچنین نایب قهرمانی هم مبارکه همه پرسپولیسیا. امروز میخوام یه مطلبی در مورد تاریخچه دوچرخه تو ایران براتون بذارم. زمانیکه دوچرخه به تهران اومد بعضی مردم به اوناییکه به این مرکب سوار میشدن بچه ی شیطان و تخم جن میگفتن و معتقد بودن  که راکبین از طرف شیاطین و پریان کمک میشن، چون به غیر از این کسی نمیتونه روی دو چرخه حرکت بکنه و دلیلشونم این بود که میگفتن مرکبی رو اگه کسی نگه نداره، خودش نمیتونه خودشو نگه داره پس اون مرکب چگونه میتونه یکی رو هم بالای خودش نشونده، و راه ببره؟! مخصوصاً که با سرعت یه آدم دونده، هم طی طریق میکرده و از هر طرف و سمت هم که میخواد میره و پیچ و خَم هم بخوره! پس این کار ممکن نیست مگر آنکه خود آن روروئک رو جنیان ساخته و راکبین اونها نیز بچۀ جن ها و شیطان ها باشند. چنانکه اولین باری که این مرکب به تهران آورده شد دو پسر بچۀ انگلیسی با شوارهای کوتاه تو میدون مشق اونارو به نمایش مردم گذاشتن. پیرها و سالمندانی که به تماشاشون رفتن بسم الله گویان و لاحول زنان و شگفت زده که گویی به تماشای غول و آل و پریزاد رفته اند برمیگشتن و اومدن دوچرخه رو یکی از علائم ظهور میگفتن. اولین دوچرخه سازی به معنای واقعیِ خود یعنی دوچرخه ای که هم کرایه و هم تعمیر اون بود، ده دوازده دکان بالاتر از شمس العماره قرار داشت و متعلق به حسین آقا شیخ بود. این حسین آقا با شهامتی غیر قابل انکار بر خلاف قدیمی ها که هر پدیدۀ تازه و نوظهوری رو تکفیر و تحریک میکردن، چند دستگاه از اونارو خریده و در اختیار مردم میذاشت و چون این وسیله به سرعت مورد استقبال نوجوانان و جوانان واقع شد، ارمنی ای بنام ادیک در اول خیابان منوچهری دکان دیگه ای دایر میکنه و کم کم دکانهای دیگه ای به اونا اضافه شدند و بدین ترتیب دوچرخه عمومیت پیدا کرد.