(تو بیست بیستی)
۲۰ رو ضربدر ۷۷۷ کن ، دوباره در ۱۳ ضرب کن هر چی در اومد تو همونی.
(تو بیست بیست بیستی)
قابل تامل
وقتی که می بخشید ، دریافت میکنید.
بخشش از ضعیف برنمی اید بلکه بخشش مختص قوی است .
اگر شادی میخواهید ، به دیگران شادی بدهید.
خوشبختی یک عادت ذهنی است ، اگر انرا یاد نگیریم هرگز تجربه اش نخواهیم کرد .
به کسانی که قدر خوبی را نمیدانن خوبی نکن.
اگر خوبی کردی توقع قدر دانی نداشته باش .
زندگان ، مردگانی هستند که در تعطیلات به سر میبرن.
احمق ها عادت دارند ضعف خود رو پشت فحاشی و بد دهنی پنهان کنند.
زندگی
زندگی کلبه دنجی ست که در نقشه خود دو سه تا پنجره رو به خیابان دارد .
گاه با خنده عجین است و گهی با گریه .
گاه خشک است و گهی شرشر باران دارد.
زندگی مرد بزرگیست که در بستر مرگ به شفابخشی یک معجزه ایمان دارد .
زندگی حالت بارانی چشمان تو است که در آن قوس و قزح های فراوان دارد.
زندگی آن گل سرخی ست که تو می بویی ، یک سرآغاز قشنگی ست که پایان دارد.
زندگی کن
جان من ، سخت نگیر
رونق عمر جهان ، چند صباحی گذر است.
قصه بودن ما برگی از دفتر افسانه ایه راز بقاست.
دل اگر می شکند و گل اگر می میرد و اگر باغ بخود رنگ خزان می گیرد ، همه هشدار به توست.
جان من ، سخت نگیر
زندگی کوچ همین چلچله هاست .
به همین زیبایی
دروغ
همیشه پیش می آید که ما به هم دروغ بگوییم .
دروغ پدیده ای انسانی است ، خوب نیست اما انسانی است .
انگار همیشه با انسان بوده است .
سالهاست تلاش میکنم به جای اینکه فکر کنم که دیگران چه دروغهایی میگویند به این فکر کنم که دیگران چرا دروغ میگویند و اینکه من در ایجاد انگیزه در آنها برای دروغ گفتن چقدر سهم دارم .
اما یک چیز را خوب میدانم و اون اینکه اگر دیگران را هم به خاطر دروغ گفتنشان ببخشم هرگز خودم را به خاطر دروغ هایی که به خودم گفته ام نخواهم بخشید.
چون پس از مدتی با تکرار آن دروغ حقیقت واقعی درون خودم را فراموش میکنم و آن دروغ را باور میکنم .
کسی که حقیقت واقعی درونش را فراموش کند دیگر دوست داشتن و دوست داشته شدن را فراموش خواهد کرد.
سیمین
بافتن را از یک فامیل خیلی دور یاد گرفتم که نه اسمش خاطرم است نه قیافه اش ، اما حرفش هیچوقت از یادم نمیرود اون می گفت زندگی مثل یک کلاف کاموا ست ، از دستت که در برود می شود کلاف سردر گم و گره می خورد و می پیچد به هم و گره گره می شود .
بعد باید صبوری کنی و گره را به وقتش با حوصله وا کنی.
زیاد که کلنجار بری ، گره بزرگتر می شود و کورتر می شود .
یک جایی دیگر کاری نمی شود کرد و باید سر و ته کلاف را برید .
یک گره ی ظریف کوچک زد ، بعد آن گره را توی بافتنی یک جوری قایم کرد و محو کرد.
یک جوری که معلوم نشود.
یادت باشد گره های توی کلاف همان دلخوری های کوچک و بزرگند .
همان کینه های چند ساله .
باید یه جایی تمامش کرد.
سر و تهش را برید.
زندگی به بندی بند است بنام "حرمت" که اگر آن بند پاره شود کار آن زندگی تمام است...
سیمین بهبهانی
روحش شاد و یادش گرامی
زندانی
یکی باش
نه تصویری مبهم در خاطره های 100 نفر...!
دلتنگی
دکتر علی شریعتی
( دکتر علی شریعتی )
سخن
به من بگو و من فراموش خواهم کرد. به من یاد بده و من به خاطر خواهم سپرد. مرا درگیر کن و من خواهم آموخت.
مهاتما گاندی
انسانها وقتی به تنهایی قصد رفتن به بهشت را دارند عموما موجودات بی آزاری هستند.
دقیقا مشکل از آنجایی شروع می شود که عده ای نادان بر اساس تصورات غلط می خواهند سایرین را نیز با خود به بهشت ببرند و در این باره به خشونت و توحش هم متوسل می شوند
مهاتما گاندی
