اصطلاحات نادرستی که بینمون مرسوم شده و زیادم به کار میبریمش!

سلااااام به همگی! روز چهارشنبه تون پر از خیر و برکت ایشالا. بچه ها به نظرم خوشبختی چیزی جز آرامش نیست. ما رو برای بیست و چهار ساعت زندگی در امروز طراحی کرده اند و نه بیشتر. نگرانی امروز برای مشکلات فردا دردی از ما دوا نخواهد کرد. بچه ها میخوام چند اصطلاح غلط که بین ما ایرانیا رایج شده و زیاد هم به کار میبریمش و میبایست که اصلاحش کنیم براتون بنویسم و اگه مواردی رو هم شما میدونین برام کامنت بذارین تا بهش اضافه کنم و اما اولیش اینه که خیلیا میگن خدا بد نده! عرض به خدمت تون این کلام اهانت به خداست، زیرا خداوند تو قرآن فرموده که هیچ خوبی به شما نمیرسه مگر از ناحیه ی خدا و هیچ بدی هم به شما نمیرسه مگر از ناحیه ی خود شما که به خاطر اعمال خودتون هست! دوم، حتماً جوان ناکام رو که عموماً برای جوانهایی که قبل از ازدواج از دنیا میرن بکار میره رو خیلی شنیدین! این درحالیه که ازدواج کام حقیقی یک انسان نیستش که اگه ازدواج نکرد به او بگن ناکام، بلکه کام حقیقی انسان رسیدن به مقام بندگی خداست و استفاده ی خوب کردن از عمر و فرصتی که خدا به او داده هستش. و اما سومیش اینه که خیلیا میگن عیسی به دین خود، موسی به دین خود! عرض به خدمت تون این جمله معنای درستی نداره، چون بین پیامبران خدا که کوچکترین اختلافی نبوده و همه ی اونها مردم رو به توحید و یکتا پرستی دعوت میکردند و عقیده ی یکسانی هم داشتند. و اما بعدیش اینکه بعضیا میگن ولش کردی به امان خدا! این حرف از ریشه کفر آمیز هست ،زیرا اگه کسی مال یا فرزند خودش رو به امان خدا بسپاره که غمی نیست به نظرم بهتره بجای این کلام گفته بشه ولش کردی به حال خودش، پس بدبخت شد رفت! و مورد بعدی هم از این قراره که میگن انسان جایز الخطاست! این حرف نیز غلطه ،چون انسان برای خطا کردن که جایز نیستش و بهتره بگیم انسان ممکن الخطاست، یعنی ممکنه خطا کنه و بهترین خطا کنندگان هم توبه کنندگان هستن. عاقا یه موضوع دیگه، میگم اگه میتونین به یکی از بقالی یا سوپرمارکتای محله‌های فقیر نشین برید و از مغازه‌دار بخواید دفتر بدهی مشتریاشونو بهتون نشون بدن. احتمالاً زنای بیوه و فقیرانی رو خواهید یافت که اجناس و مایحتاجشونو بصورت نسیه میخرن و صبر میکنن تا یارانه  دریافت کنن و یا از جایی به اونا کمک برسه. شاید حجم بدهیاشون از دیدگاه شما خیلی کم به نظر برسه اما برای اونا بار سنگینی تو زندگیشون هست، بدهی‌هایی که شما قادر به پرداخت اونا هستین رو پرداخت کنین، حتی اگه تونستین جزئی از اونو پرداخت کنین. هر ماه یا هر وقت تونستین این کار رو تو مغازه‌های مختلف انجام بدین تا این خیر شامل تعداد زیادی از خونواده‌ها بشه. اگر قادر به این کار نیستین هم میتونین این ایده رو به کسایی که میشناسین انتقال بدین و شاید اونا بتونن به این ایده عمل کنن. اطیمنان داشته باشین ارزش و ثواب این کار اگه از پخش غذای نذری تو مسجد و پخت غذای سنگین در تاسوعا و عاشورا و رفتن به حج بیشتر نباشه، کمتر هم نیستش. عاقا ببخشین رفتم بالای ممبر، اصلاً همینی که هست! میخواستین باهام رفیق نشین. عزت همگی زیاد.

عشق یا ثروت یا موفقیت؟؟!!!

زنی از خونه بیرون اومد و سه پیرمرد رو با چهره های زیبا جلوی در دید. به اونا گفت من شما رو نمیشناسم ولی فکر میکنم گرسنه باشین، بفرمائید داخل تا چیزی برای خوردن به شما بدهم. آنها پرسیدند آیا شوهرتان خونه هست؟ زن گفت نه، او به دنبال کاری بیرون از خونه رفته. آنها گفتند پس ما نمیتونیم وارد شیم و منتظر میمونیم. عصر وقتی شوهر به خانه برگشت، زن ماجرا را برای او تعریف کرد. شوهرش به او گفت برو به آنها بگو شوهرم اومده، بفرمائید داخل. زن بیرون رفت و اونارو به خونه دعوت کرد. آنها گفتند ما با هم داخل خانه نمیشیم. زن با تعجب پرسید چرا!؟ یکی از پیرمردها به دیگری اشاره کرد و گفت نام او ثروت هست. و به پیرمرد دیگر اشاره کرد و گفت نام او موفقیت هست. و نام من هم عشق هست، حالا انتخاب کنید که کدام یک از ما وارد خانه شما بشیم. زن پیش شوهرش برگشت و ماجرا رو تعریف کرد. شوهـر گفت چه خوب، ثـروت رو دعوت کنیم تا خونمون پر از ثروت بشه. ولی همسرش مخالفت کرد و گفت چرا موفقیت رو دعوت نکنیم؟ فرزند خانه که سخنان آنها را میشنید، پیشنهاد کرد بذارید عشق رو دعوت کنیم تا خونه پر از عشق و محبت بشه. مرد و زن هر دو موافقت کردند. زن بیرون رفت و گفت کدام یک از شما عشق هستید؟ او مهمان ماست. عشق بلند شد و ثروت و موفقیت هم بلند شدند و دنبال او راه افتادند. زن با تعجب پرسید شما دیگه چرا میایید؟ پیرمردها با هم گفتند اگر شما ثروت یا موفقیت را دعوت میکردید، بقیه نمیومدن ولی هر جا که عشق هست ثروت و موفقیت هم هست!

مطلبی در مورد ژاپن!

بچه ها سلاااااااام! آخ جون بازم رسیدیم به سه شنبه! اینو با خوشحالیه تموم میگم که کمر هفته شکست و افتادیم تو سرازیری! آقا نظرتون چیه امروز و ﮔﺎﻫﯽ وقتای دیگه ﺧﻮﺩمونو ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ ی ﻋﻠﯽ ﭼﭗ بزنیم؟! ﺗﻮﯼ ﮐﻮﭼﻪ ی ﻋﻠﯽ ﭼﭗ، نفس بکشیم و ﺭﺍﻩ ﺑﺮیم و ﺳﻮﺕ بزنیم! عشق کنیم! توی کوچه ی علی چپ سر به هوا شیم! آواز بخونیم، اونَم ازنوع کوچه بازاریش! بذاریم زندگی مون رنگی دیگه بگیره. بیخیال بایدها و نبایدها شیم و بیخیالِ قید و بندها شیم و بیخیالِ قاب و قالب ها! باور کنیم کوچه ی علی چَپَم برا خودش عالمی داره. بیخیال اونچه گذشت، بیایین به فردایی فکر کنیم که باید بسازیمش، روزایی که باید رقم بزنیم؛ کتاب بخونیم، درس بخونیم، نذاریم این ذهن بیچاره، گوشه تنِ مونن خاک بخوره. همین که یاد بگیریم، همین که بفهمیم همه چیز عوض میشه، حتی اگه خورشید کم جون باشه، حتی اگه نتابه، حتی اگه حالمون خوش نباشه، همین که میفهمیم، یعنی اینکه برنده ایم. فک میکنم بیشترِ انسانا عاشق شمردن مشکلاتشون هستن اما لذت هاشونو نمیشمورن!!! اگه اونارو هم میشمردند، همه میفهمیدن که هر کدوم به اندازه کافی از زندگی لذت برده اند. حواسمون باشه حسابای اصلی زندگیمونو فراموش نکنیم! برخی از این فراموشی ها، تحت هیچ شرایطی، قابل جبران نیستند؛ همیشه، حساب نعمت هامونو داشته باشیم، نه مصیبت هامونو. حساب داشته هامونو داشته باشیم، نه باخته هامونو. حساب دوستانمونو داشته باشیم، نه دشمنانمونو! و بالاخره حساب سلامتیمونو داشته باشیم، نه حسابِ سکه هامونو!!!  میدونین چیه؟! مطلبی از ژاپنیا خوندم که برام هم جدید بود شنیدنش و هم خیلی جالب! اینجا هم مینویسمشون که شما هم بخونین و فک میکنم ارزش خوندنو داره!
ﮊﺍﭘﻨﯽ ﻫﺎ ﺍﺻﻼً ﭘﺲ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨ!
ﺗﻮﺭﻡ تو ﮊﺍﭘﻦ ﻣﻌﻤﻮﻟﻦ ﯾﺎ ﺻﻔﺮه ﯾﺎ منفی!
تو ژاپن خونه ﻭﯾﻼﯾﯽ ﺑﻪ ﻧﺪﺭﺕ ﭘﯿﺪﺍ میشه!
ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﻣُﺮﺩﻥ تو ﮊﺍﭘﻦ، ﯾﮏ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭه!
ﺣﻘﻮﻕ ﯾﮏ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﻌﺎﺩﻝ ۷۵۰۰ ﺩﻻﺭ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺩﺭ ماهه!
ﺷﮑﺴﺖ تو ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﻣﺪﯾﺮ ﺑﺮﺍﺑﺮ مرگه!
ﺗﻤوﻡ معلمهای ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﺧﺎﻧﻢ هستن ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺑﭽﻪﻫﺎ دلسوز ترن!
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻌﻄﯿﻠﯽ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﮔﺮﯾﻪ میکنن!
خانوما تو ژاپن ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﮐﺎﺭ نمیکنن!
ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﺧﻮﺩشونو ﺑﻪ همسرانشون میدن ﻭ ﺍﺯ اونا ﭘﻮﻝ ﺧﺮﺟﯽ میگیرن.
اﺯ ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺳﻮﻡ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ، ﻫﯿﭻ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﯽ نداره!

تو ژاپن ...
ﯾﮏ:
ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻣﻌﻠﻤﯿﻦ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ۱۵ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺎﻓﺖ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﯽﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻧﺴﻠﯽ ﻣﺘﻮﺍﺿﻊ ﻭ ﺣﺮﯾﺺ ﺑﺮ ﻧﻈﺎﻓﺖ میشه.
ﺩﻭ:    
ﻫﺮ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪ ﮊﺍﭘﻦ ﮐﻪ ﺳﮓ ﺩﺍﺷﺘﻪ باشه، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﯿﻒ ﻭ ﮐﯿﺴﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻓﻀﻮﻻﺕ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ داره.
ﺣﺮﺻﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﻧﻈﺎﻓﺖ ﺭﺍ ﺳﺮﻟﻮﺣﻪ ﺍﺧﻼﻕ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ .
ﺳﻪ:
ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻧﻈﺎﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺘﮕﺮ ﺭﺍ  ﺍﯾﻨﺠﯿﻨﺮ (ﻣﻬﻨﺪﺱ) ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﻣﯽ ﻧﺎﻣﻨﺪ و ﻣﺎﻫﺎﻧﻪ ۵ ﺍﻟﯽ ۸ ﻫﺰﺍﺭ ﺩلاﺮ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ میگیره ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﮐﺘﺒﯽ ﻭ ﺷﻔﺎﻫﯽ ﺩﺍﺩ.
ﭼﻬﺎﺭ:
ﮊﺍﭘﻦ ﻫﯿﭻ منابع ﻃﺒﯿﻌﯽ نداره (ﻧﻔﺖ ﻭ ﮔﺎﺯ ﻭ ﺯﻏﺎﻝ ﺳﻨﮓ ﻭ ﻓﻮﻻﺩ ﻭ ﻣﺲ ﻭ ... ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ) ﻭ ﺳﺎﻻﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺻﺪﻫﺎ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﻗﺮﺍﺭ میگیره؛ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺯ اینکه ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺟﻬﺎﻥ باشه عقب بمونه.
ﭘﻨﺞ:
ﻫﯿﺮﻭﺷﯿﻤﺎ ﻓﻘﻂ ﻃﯽ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺗﻮﻧﺴﺖ، ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﯿﺮﻭﺷﯿﻤﺎﯼ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻘﻮﻁ ﺑﻤﺐ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯼ باز بگرده.
ﺷﺶ:
اﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ تو ﻗﻄﺎﺭ، ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﻭ تموم ﺍﻣﺎﮐﻦ ﺑﺴﺘﻪ ممنوعه ﻭ تو موبایلهاشون ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﯾﺎ (silent) ﺍﺯ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﺧﻼﻕ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪه.
ﻫﻔﺖ:
ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩ ﺩﺭﺳﯽ ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺷﺸﻢ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ (ﮔﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺍﺧﻼﻕ) هست ﮐﻪ ﺩﺭ اون ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺷﯿﻮﻩ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺁﻣﻮﺯﺵ میده.
ﻫﺸﺖ:
ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﮊﺍﭘﻦ ﺍﺯ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﭘﯿﺸﮑﺎﺭ ﻭ ﺧﺪﻣﻪ ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ میان.
ﻧﻪ:
ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﺗﺎ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ (ﻣﺮﺩﻭﺩ) ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ! ﭼﻮﻥ ﻫﺪﻑِ ﺗﺮﺑﯿﺖ، ﻧﻬﺎﺩﯾﻨﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻭ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻭ ﺗﻠﻘﯿﻦ.
ﺩﻩ:
تو ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﯿﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻏﺬﺍ برمیداره ﻭ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ تو ﺑﺸﻘﺎﺏ شون ﭼﯿﺰﯼ نمیمونه و ﺍﺳﺮﺍﻑ ﻭﺟﻮﺩ نداره.
ﯾﺎﺯﺩﻩ:
ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ تأخیرِ ﻗﻄﺎﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﻔﺖ ﺛﺎﻧﯿﻪ هست. مسئولینِ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ، ﺑﺎﺑﺖ ﺍﯾﻦ ﺗﺎﺧﯿﺮ، ﻫﺮ ﺁﺧﺮ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﯽ میکنن.
ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺵ وقتو میدونن ﻭ ﺑﺎ ﺩﻗﺘﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺑﺮ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻭ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻫﺎ ﺣﺮﯾﺺ هستن.
ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ:
ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ تو ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻣﺴﻮﺍﮎ ﺧﻮﺩشونو ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﺮﻑ ﻏﺬﺍ دندوناشونو ﺗﻤﯿﺰ میکنن ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﺳﯿﺰﺩﻩ:
ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪﺭﺳﻪ، ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪﻥ ﻏﺬﺍ، ﺍﺯ ﻏﺬﺍﯼ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ میخوره ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﻼﻣﺘﯽ اون ﻣﻄﻤﺌﻦ شه ﻭ اگه ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﭙﺮﺳﯽ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ؟ میگه ﺍﯾﻦ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ، ﺁﯾﻨﺪﻩ ی ژاپن هستن.
بعله، ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮊﺍﭘﻦ ﮊﺍﭘﻦ ﺷﺪﻩ ، ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ. یکی از رمزها که فرهنگ ژاپنی ها رو تو مسیرِ پیشرفت نشون میده اینه که میگن نیازی به دشمنی و درگیری با دیگران نیست. با رشد و پیشرفت تو، دیگران خود به خود شکست می خورند. به دیگران کاری نداشته باش؛ کار خودت را درست انجام بده.

خوشبختی کجاس؟!!!

سلاااام بچه ها! خوبین؟ خوشین؟ کیفتون کوکه؟ خُب خدارو شکر. عرض به خدمت تون گاهی وقتا خوشبختی اونقد دم دستمونه که نمیبینیمش و حسش نمیکنیم! چایی که مادر برامون میریزه و میخوریم خودش خوشبختیه، دستای بزرگ و زبر بابا رو گرفتن خوشبختیه، خنده های کودکیمون، شیطنت ها، آهنگای نوجوونیمون همه شون خوشبختیه اما نمی بینیم و آروم از کنارشون میگذریم!!! چای رو به غر غر میخوریم که کمرنگ یا پر رنگه، سرد یا داغه، زور می زنیم تا دستمونو از دست بابا جدا کنیم و آسوده بدویم، گفتند ساکت، مردم خوابیدن و ما غر غر کردیم و توپمونو محکمتر به دیوار کوبیدیم، بعله خوشبختی رو ندیدیم یا شاید نخواستیم ببینیم اما حالا رفیق جونم، هر‌ کجا که هستی و هر چند سالت که هست، با تموم گرفتاریهای تموم نشدنی که همه مون داریم، بیایین همین امروز و فردا رو قدر بدونیم و خوشبختی های کوچیکمونو بشناسیم و بفهمیم و باور کنیم. برای بوییدن دامان مادر، که هنوز داریمش، برای بوسیدن دست پدر که هنوز نمیلرزه و هنوز هست، بهونه کنیم برای به آغوش کشیدن یک دوست.  رفیق جونم خوشبختی ها / مانا نیستند اما میشه تا هستند زندگیشون کرد و نفسشون کشید. یادمون باشه بزرگترین خوشبختی عشقه.

علم بهتره یا نفت؟!!!

امروز

سلام به همگی و صبح زیبای چهارشنبه تون بخیر و شادی ایشالا. از خدا میخوام همگی مون روز خوبی در پیش رو داشته باشیم. بچه ها به نظرتون علم ﺑﻬﺘﺮه ﯾﺎ ﻧﻔﺖ؟ خیلی جالبه برام پاسخ به این سئوال. یه جایی خوندم که ﺗﺎﻳﻮﺍﻥ کشوری صخره ای و ﻟﻢ ﻳﺰﺭﻉ، تو دریایی ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﺝ طوفانی ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻨﺎﺑﻊ طبیعی برا زندگی کردنه. حتی برا ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺳﺎﺯش هم ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﭼﻴﻦ، ﺷﻦ ﻭ ﺭﻳﮓ ﻭﺍﺭﺩ کنه ﻭلی ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ این، تایوان، ﭼﻬﺎﺭﻣﻴﻦ ﺫﺧﺎﻳﺮ ﻛﻼﻥ مالی ﺩﻧﻴﺎ رو ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ داره. شما میدونین چرا؟ فکر کنم علتش این باشه که تو تایوان ﺑﻪ جای ﻛﻨﺪﻥ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﻫﺮ اونچه ﻛﻪ ﺑﺎﻻ میاد، ﺫﻫﻦ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ بیست و سه میلیونی مردم تایوانی رو به کاوش وادار میکنن و ﭼﻪ ﺯﻥ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺮﺩ استعدادشون و انرژی شون ﻭ ﻫﻮﺵ ﻭ ﺫﻛﺎﻭﺕ شونو توی این راه خرج میکنن. اگه این موارد که از اینترنت رو خوندم و نوشتم درست باشه، به نظرم تایوانی ها ﺧﻮﺷﺒﺨﺖﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﻴﺎ هستن. اونا که ﻧﻪ ﻧﻔﺖ دارن و ﻧﻪ ﺳﻨﮓﺁﻫﻦ و ﻧﻪ ﺟﻨﮕﻞ و ‌ ﻧﻪ ﺍﻟﻤﺎﺱ و ﻧﻪ ﻃﻼ ‌و ﻓﻘﻂ ﻣﻘﺪﺍﺭ کمی ﺫﺧﺎﻳﺮ ﺫﻏﺎﻝ ﺳﻨﮓ ﻭ ﮔﺎﺯ طبیعی دارن، پس ﭼﻄﻮﺭ ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ خوشبختن؟ به نظرم علتش اینه ﻛﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓِ ﺗﻘﻮﻳﺖ کردنِ مهارتها شونو ﺗﻮﺳﻌﻪ دادن؛ کاری ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ارزشترین ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﺒﻊ ﺗﺠﺪﻳﺪﭘﺬﻳﺮ واقعی تو جهانه.

شناخت انسان خوب

شاگردی از استادش پرسید خواهش میکنم به من بگو از کجا میتونم یه انسان خوب رو تشخیص بدم؟ استاد بهش گفت تو نمیتونی از روی سخنان یک فرد تشخیص بدی که او یک انسان خوب هست، حتی از ظاهر او هم نمیتوان به این شناخت رسید اما میتونی از فضایی که در حضور او به وجود میاد، اونو بشناسی، چونکه هیچ کس قادر نیست فضایی ایجاد کنه که با روحش سازگاری نداشته باشه.

نابغه و کُند ذهن!

سلاااام مجدد به همگی! دیدین وقتی فردای شبی که کار زیاد داریم و میخوایم شبش استراحت خوبی کنیم که فرداش سرحال به تموم کارامون برسیم چقد فکر و خیال میاد سراغمون که نذاره بخوابیم؟! دیشب موقع خواب برام همچین اتفاقی افتاد! میدونین به چی فکر میکردم آیا؟ الان خودم میگم. عاقا به همه چی فکر میکردم از جمله به این که فرق ما و مردم کشورای دیگه به خصوص ژاپنیا چیه که اونا اینقد از ما موفق ترن! میدونین به چه نتیچه ای رسیدم؟! به این رسیدم که نه ژاپنی ها نابغه ان و نه ما کُند ذهنیم بلکه تنها تفاوت ما و اونا تو اینه که اونا فرد شکست خورده رو تشویق میکنن تا موفق شه اما ما با فرد موفق میجنگیم تا شکست بخوره!!!!!!!!!! واقعاً ناراحت کننده هست به خاطر این روش که تو ماها رواج داره. راستی به اینم فکر میکردم که تو خیلی چیزا تلاش نکنم که زندگی رو بفهمم بلکه سعی کنم  از زندگیم لذت ببرم! اینجوری خیلی بهتره! و همچنین تلاش نکنم که عشق رو بفهمم بلکه سعی کنم که به عزیزانم عشق بورزم و تک تک لحظه ها رو عاشقانه زندگی کنم.

سخنی از دکتر الهی قمشه ای

هر کسی گمان کند بر حسب اتفاق پا بر این جهان نهاده، در محدوده ی تولد جسمی خودش میمونه و پیر میشه و میمیره، براش بلوغی در کار نیست.  میلیاردها انسان در جهان متولد شده اند اما هیچ یک اثر انگشت مشابه نداشته اند. اثر انگشت تو، امضای خداوند هست که اتفاقی به دنیا نیومده ای و دعوت شده ای. تو منحصر به فردی و مشابه یا بَدَل نداری. تو  اصلِ اصل هستی و تکرار نشدنی. وقتی انتخاب شده بودن و منحصر به فرد بودنت را یاد آوری کنی، دیگر خودت را با هیچ کس مقایسه نمیکنی و احساس حقارت یا برتری که حاصل مقایسه کردن است، از وجودت محو میشود.

یاد بگیریم کاری رو که انجام میدیم، دوست داشته باشیم.

اگه خوشبختی رو برا یک ساعت بخوام، باید چُرت بزنم و اگه خوشبختی رو برا یک روز بخوام، باید به پیک نیک برو و اگه خوشبختی رو برا یک هفته بخوام، باید به تعطیلات برم و اگه خوشبختی رو برا یک ماه بخوام، باید ازدواج کنم و اگه خوشبختی رو برا یک سال بخوام، باید ثروت به ارث ببرم و اگه خوشبختی رو برا یک عمر بخوام، باید یاد بگیرم کاری رو که انجام میدم، دوست داشته باشم.

سخنی از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام

ای مالک ! بدان اگر مهربان باشی تو را به داشتن انگیزه های  پنهان متهم میکنند، ولی مهربان باش.
اگرشریف و درستکار باشی فریبت میدهند،  ولی شریف و درستکار باش .  
نیکی های امروزت را فراموش میکنند، ولی نیکوکار باش.
بهترینهای خودت را به دیگران ببخش، حتی اگر اندک باشد.
در انتها خواهی دید آنچه می ماند میان تو و خدای توست، نه میان تو و مردم.

نهج البلاغه

توصیه های فروید به دخترش

زمانی که فروید (بزرگترین روانشناس دنیا) آنا دختر 16 ساله خودش رو ترک میکرد تا وی در زندگی استقلال پیدا کنه، تنها چهل نکته به او گوشزد کرد و به گفته خودِ آنا با اجرای این چهل نکته، او تونست با ایجاد آرامش در خود و در سن 28 سالگی بزرگترین نظریه پرداز روانشناسی شخصیت زمان خود بشه. این چهل نکته از این قراره:
آنای عزیزم زندگی تو می‌تونه به زیبایی رویاهات باشه، فقط باید باور داشته باشی که می‌تونی کارهای ساده‌ای انجام بدی. هر روز این چهل نکته را به کار بگیر و از زندگی خود لذت ببر.

1- آب فراوان بنوش.
2- مثل یک پادشاه صبحانه، مثل یک شاهزاده ناهار و مثل یک گدا شام بخور.
3- بیشتر از سبزیجات استفاده کن.
4- با این 3 تا E زندگی کن: Energy انرژی ، Enthusiasm شور و اشتیاق ، Empathy دلسوزی و همدلی.
5- از ورزش کمک بگیر.
6- بیشتر بازی کن.
7- بیشتر از سال گذشته کتاب بخوان.
8- روزانه 10 دقیقه سکوت کن و به تفکر بپرداز.
9- هفت ساعت بخواب.
10- هر روز 10 تا 30 دقیقه پیاده‌روی کن و در حین پیاده‌روی، لبخند بزن.

شخصیت:
11- زندگی خود را با هیچ کسی مقایسه نکن، تو نمی‌دانی که بین آنها چه می‌گذرد.
12- افکار منفی نداشته باش، در عوض انرژی خود را صرف امور مثبت کن.
13- بیش از حد توان خود کاری انجام نده.
14- خیلی خود را جدی نگیر.
15- انرژی خود را صرف فضولی در امور دیگران نکن.
16- وقتی بیدار هستی بیشتر خیال‌پردازی کن.
17- حسادت یعنی اتلاف وقت، تو هر چه را که باید داشته باشی، داری.
18- گذشته را فراموش کن و اشتباهات گذشته شریک زندگی خود را به یادش نیار. این کار آرامش زمان حال تو را از بین می‌برد.
19- زندگی کوتاه‌تر از این است که از دیگران متنفر باشی. نسبت به دیگران تنفر نداشته باش.
20- با گذشته خود رفیق باش تا زمان حال خود را خراب نکنی.
21- هیچ کس مسئول خوشحال کردن تو نیست، مگر خود تو.
22- بدان که زندگی مدرسه‌ای است که باید در آن چیزهایی بیاموزی. مشکلات قسمتی از برنامه درسی هستند و به مانند کلاس جبر می‌باشند.
23- بیشتر بخند و لبخند بزن.
24- مجبور نیستی که در هر بحثی برنده شوی. زمانی هم مخالفت وجود دارد.

جامعه:
25- گهگاهی به خانواده و اقوام خود زنگ بزن.
26- هر روز یک چیز خوب به دیگران ببخش.
27- خطای هر کسی را به خاطر هر چیزی ببخش.
28- زمانی را با افراد بالای 70 سال و زیر 6 سال بگذران.
29- سعی کن حداقل هر روز به 3 نفر لبخند بزنی.
30- اینکه دیگران راجع به تو چه فکری می‌کنند، به تو مربوط نیست.
31- زمان بیماری شغل تو به کمک تو نمی‌آید، بلکه دوستان تو به تو مدد می‌رسانند، پس با آنها در ارتباط باش.

زندگی:
32- کارهای مثبت انجام بده.
33- از هر چیز غیر مفید، زشت یا ناخوشی دوری بجوی.
34- عشق درمان‌گر هر چیزی است.
35- هر موقعیتی چه خوب یا بد، گذرا است.
36- مهم نیست که چه احساسی داری، باید به پا خیزی، لباس خود را به تن کرده و در جامعه حضور پیدا کنی.
37- مطمئن باش که بهترین هم می‌آید.
38- همین که صبح از خواب بیدار می‌شوی، باید از خدای خود شاکر باشی.
39- بخش عمده درون تو شاد است، بنابراین خوشحال باش.

آخرین اما نه کم‌اهمیت‌ترین:
40- کمک کن تا پیامهای مثبت همیشه در جهان جاری باشد و بازتاب آنرا در زندگیت ببین.

روز پدر خیلی خیلی نزدیک شده!

سلام به همه پدرها و سلام به جای خالی همه پدرهایی که بین ما نیستن. غم از دست دادن هر عزیزی نه تنها هیچوقت با گذشت زمان کم نمیشه بلکه بیشتر و بیشتر جای خالی اونا رو حس میکنیم و افسوس برا اون زماناییکه قدر و منزلت اونا رو اونطور که باید ندونستیم. روزت مبارک بابا جونم. کاش بودی. وقتی روز پدر نزدیک میشه دلم بیشتر از همیشه برا پدرم تنگ میشه و اینو تقدیم میکنم به پدری  که ندارمش و توی تموم نداشتن هام دوستش دارم و شانس دیدنش رو هر روز ندارم و وقتی دلم هواش رو میکنه حق شنیدن صداش رو هم ندارم ولی دوستش دارم. پدر عزیز و مهربونم، چندسالیه که مهمون خدا شدی و در کنار ما نیستی ولی جای خالی تو همیشه تو خونه مون احساس میشه و قاب عکست همیشه یادگار روزای خوبِ با تو بودنه. همگی دلتنگتیم. کاش میشد که برگردی ولی اینو میدونم که به مهمونی خدا رفتن سعادت میخواد چون خدا آدمای خوب رو زود به مهمونی خودش دعوت میکنه. روز مرد و روز پدر بر همه پدرا و همسرای دنیا مبارک باشه ایشالا.
 

امشب چه شبیه، روشن و زیبا و مصفاست
احسنت به این جشن دل انگیز که برپاست
گویا که گلی پای نهاده به گیتی
کز فرّ و شرف، آبروی جمله ی گلهاست
پدر لطفِ خدا رویِ زمینه
همیشه لایقِ صد آفرینه
خوشا آنانکه پدر تو خونه دارند
درونِ خونه یڪ پروانه دارند

موضوعهای ضروری و غرضروری!

سلاااام به همگی و صبح شنبه تون به خیر و شادی! ایشالا که همگی مون یه هفته ی خیلی خوب در پیش داشته باشیم و اما راجع به شهرآورد دیروز! عاقا من یه استقلالیم و این برد رو به پرسپولیسیا تبریک میگم و بهتون میگم که خوب بازی کردین و لیاقتِ این برد رو داشتین. ایشالا که موفق باشین و ابنم میگم که با این باخت نه جام رو ازمون گرفتن و نه جام رو به پرسپولیس دادن. چارتا بازی دیگه هم هر دومون در پیش داریم امیدوارم که پس از ما نایب قهرمان بشین. عرض کنم خدمت تون که سه نفر مسافر که به نزد عالمی رفته بودن، عالم ازشون سئوال کرد که چند روز اونجا میمونن؟‌ نفر اول گفت سه ماه. عالم بهش گفت ‌پس خیلی جاهای این شهر رو میتونی ببینی. نفر دوم در پاسخ به سئوال عالم گفت من شیش ماه میمونم. عالم گفت پس تو بیشتر از همسفرت میتونی این شهر رو ببینی. نفر سوم گفتش من فقط دو هفته میمونم. عالم به او گفت ‌تو از همه خوش شانس تری. زیرا میتونی همه چیز این شهر رو ببینی. مسافرا تعجب کردن زیرا متوجه پاسخ و منطق عالم نشدند. تصور کنین اگه هزار سال عمر میکردیم،‌ متوجه خیلی چیزا نمی شدیم چونکه خیلی چیزا رو به تأخیر مینداختیم. اما از اونجایی که زندگی خیلی کوتاهه، نمیشه چیزای زیادی رو به تأخیر انداخت. با اینحال، خیلیا این کار رو میکنن. تصور کنین اگه کسی به ما میگفت فقط یک روز از عمرمون باقی هست، چه میکردیم؟ ‌عایا به موضوعات غیر ضروری فکر میکردیم؟ نه، ‌همه اونها رو فراموش میکردیم و عشق میورزیدیم و مراقبه می کردیم‌ زیرا فقط بیست و چهار ساعت وقت داشتیم و موضوعات واقعی و ضروری رو به تأخیر نمینداختیم.

سخنی از زنده یاد دکتر حسابی

بچه ها اشکال ما آدمـــا میدونین چیه؟! اشکالمون اینه که ؛ هـــر کــدوممون به روش خــودمون  یکدیگـــه رو دوست داریـــم، گاهی ظالمــانه، گاهی خــودخواهــانه، گاهی مغــرورانه، گاهی مالکانه  و گاهی نیز عمیقاً عاشقانه و چقدر تو راه و روشامون در نهایت دوست داشتن، قلب یکدیگه رو میشکنیم و احساس یکدیگه رو  جریحه دار میکنیم. وقتی هم که پای رفتن پیش میاد تازه به این فکر میوفتیم که کجای کارمون اشتباه بوده! رفتن همیشه با یه خدافظی اتفاق نمیوفتــــه! بعضی وقتا رفتن، در انبــوهی از مونــــدن و بــــودن هست!!! دکتر حسابی تو یکی از سخنانش فرموده، من از مردمان دنیا این را دریافتم که: اونیکه ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ میگفت ﻧﻤﻴﺪﻭﻧﻢ، بیشتر ﻣﻴﺪﻭﻧﺴﺖ!  اونیکه ﻗﻮﻳﺘﺮ ﺑﻮﺩ، ﻛﻤﺘﺮ ﺯﻭﺭ ﻣﻴﮕﻔﺖ! اونیکه ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻛﺮﺩﻡ، ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺴﺶ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﻮﺩ! اونیکه ﺻﺪﺍﺵ ﺁﺭﻭﻣﺘﺮ ﺑﻮﺩ، ﺣﺮﻓﺎﺵ ﺑﺎ ﻧﻔﻮﺫﺗﺮ ﺑﻮﺩ! اونیکه ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻃﻨﺰ ﻣﻴﮕﻔﺖ، ﺑﻪ زندگی ﺟﺪی ﺗﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﻜﺮﺩ و بالاخره اونیکه ﺧﻮﺩﺷﻮ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ، ﺑﻘﻴﻪ ﺭﻭ واقعیﺗﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ! روحش شاد و یادش گرامی.